شب هـای احـیـا در فـراق تـو گـذر شـد           عمرم تباه است و ز هجـر تو سپـر شد
ای روضه خوان و یوسف زهرا کجایی           آقا بیا روزم شب و شب هـم سحـر شد

از اول مـــاه خـــدا یـــاد تــو هــســتــم           امـا چـرا ایـن نــالـه هـایـم بـی اثــر شـد
آقا اجازه شب شب قدر است و روضه           از کوفه تا کرب و بلا خـاکم به سر شد
مولای دین رفت و جسارت ها شد آغـاز           در سینه هاشان بغض مولا پر ثـمر شد
اما امان از روضه ای که خون تو گریی           آقـا اسارت رفت و زینب در خـطر شد
بی تو چه سخت است از سر و سرنیزه گفتن           مولا بیا چون یک سه ساله در به در شد
طشت طـلا و خـیـزران ها بر حـسیـنت           بزم شراب و دخـتـری غـرق نظـر شد
وقـتـی جـسـارت بر سر بـبـریده کردند           مویش سپید و زینب تو خون جگـر شد
این بـار در شـام و پـلـیـدی هـای بسیار           گـویـد رقـیـه ای پـدر وقـت سـفــر شـد
مـولا حـلالـم کن ولـی ای صـاحب من           چـشمان زهـرا مـادرت از گـریه تر شد